Հարևանիս աղջկա հետ

Հարևանիս աղջկա հետ խաղում էի փայտե ձի,

Փայտե ձիուց երբ ցած իջա, պահմտոցիկ խաղացի։

Ամեն անգամ պահ մտնելիս գտնում էինք մենք իրար,

եվ գտնելիս, նորից-նորից կանչում էինք՝ «պահ մտա՞ր»:

Բայց մի օր էլ, ավա՜ղ, մի օր, մենք այնքան պինդ պահ մտանք,

Որ փնտրեցինք, բայց էլ իրար երբե՜ք, երբե՜ք չգտանք…