Խեղճ Ադամյան

Ճանաչում էի ես նրան, ընկեր.
Չափազանց ճարտար, հանճարեղ մարդ էր,
Այս շրթունքները պատմում էին ինձ
Լիր թագավորի, Համլետի սրտից,

Այս աչքերն ուժեղ հրով ցոլանում
Ծիծաղում էին, տխրում, բարկանում...