Գուրգենի անմահ հիշատակին

Գըլգըլալով ջուր է իջնում
Մշու մշուշ սարերեն.
Ծիծեռները ծի˜վ – ծի˜վ եկան
Գարնան գալը երգելեն:

Գարուն չկա հայի համար,
Ծաղիկ, ծիծեռ մեզ պետք չեն.
Գերեզմանս հողին հավսար,
Թո՛ղ փուշ բուսնի իմ վրեն…

Գնա՛, ծիծեռ… թո՛ղ ինձ մենակ`
Վերքը սրտիս` հողի տակ…

Բայց երբ տեսնես թշնամու դեմ
Հայ ժողովուրդ` սարի պես
Զենքը ձեռին հպարտ կանգնած,
Հայե˜ր, լեռնե˜ր իրար պես, -

Ա˜խ, այն օրը արի՛, ծըվա՛,
Գարնան գալը նո՛ր կանչե. –
Հայոց գարնան, որ բյո˜ւ – բարև
Սրտիս խորեն ղողանջե…

1900