Վերնագիրը վերջում 6

Ետ-ետ են գնում պատերը հանկարծ,

Անվերջ հեռանում,

Դառնում հորիզոն,

Թե՞ հորիզոնն է այնքան մոտենում,

Որ եթե ուզեմ,

Որպես նոր կախարդ,

Իմ զույգ ձեռքերով կարող եմ հունցել

Նրա կապույտը`

Խմորի նման...

Աղմուկ ու ժխոր ողողում են ինձ,

Բայց ինձ չեն կպչում,

Ինչպես ձկանը` ջուրը օվկիանի...

-Իմ... լռությո՛ւնն է:

18.XII.1959թ.
Թիֆլիս

Лайк

Сохранить

Хочу почитать

Будьте первым, кто оставит комментарий по этому поводу

Ятук Музыка

Фресно, вторник, 3 октября 1972 г., 23:00, № 1