Չեմ ուշացել

Ուշացե՞լ եմ: Թո՛ղ որ այդպես, թո՜ղ որ, անգի՛ն,

Անծանոթ եմ աղջըկական քո նազանքին.

Անտեղյակ եմ, թե ինչպես ես դու ժպտացել,

Տասնըվեցըդ երբ որ նոր է դեռ լրացել:

Թո՛ղ որ ես չեմ ստացողը քո առաջին

Աղջըկական ո՛չ համբույրի, այլ լոկ պաչի՜.

Որ չգիտեմ, թե ինչպես ես դու կարոտել,

Երբ որ քսան-քսանհինգն ես թողել ետև:

Թո՛ղ որ, անգի՜ն, հանդիպել եմ ես քեզ այնժամ,

Երբ դու արդեն անկարող ես ապրել բաժան.

Քո անցյալից, անցած կյանքից, որ առանց ինձ

Դու ապրել ես կա՛մ այլոց հետ, կա՛մ առանձին:

Թո՛ղ որ այդպես,- ուշացել եմ թող գարունից,

Բայց ավելի քիչ չի թովում աշունը ինձ:

Ինչո՞վ է լավ արշալույսը մայրամուտից,

Աշնան հասմիկն ինչո՞վ է վատ գարնան պուտից:

Չէ՜, ավելի՛ն. երբ աշխարհում օրն է մարում,

Ծաղիկները շատ ավելի սուր են բուրում...

24.XII.1953թ.
Մոսկվա

Лайк

Сохранить

Хочу почитать

Будьте первым, кто оставит комментарий по этому поводу

Ятук Музыка

Homo Sapiens