Շամանդաղի կապոյտ թեւն, արեւի ոսկին

Շամանդաղի կապոյտ թեւն, արեւի ոսկին,
Ձորում ջրերը հնչուն, շրշիւնը հասկի,
Եւ ուղիները ճերմակ, ուղիներն անծայր
Քո կարօտը երգեցին, բայց դու չդարձար։
Կախարդական, հին հովտում քեզ որոնեցի,
Կիսալուսինն էր կանգնել ոսկեղէն խեցի։
Միգում տխուր մի թռչուն ասաց․ նա չկայ,
Զուր ես փնտռել անանուն բախտի աղջկան․
Թող գուրգուրի քո հոգին արեւի ոսկին,
Լսի՛ր երկրիդ հասկերին, հասկերի խօսքին…