Կյանքի ժխորից մտա անապատ

Կյանքի ժխորից մտա անապատ.
Գիշերը եկավ, բազմեց փառավոր,
Եվ հոգնած հոգիս մեղմիկ ու հանդարտ
Գիշերը գրկեց …
Աստղերը երկնի անհուն խորքերից
Անհուն հայացքով զարթնեցին նորից:
Եվ խաղաղ, անդորր մի խոր լռություն
Սուրբ անապատում փռվեց, ծավալվեց,
Պահ` խորհրդավոր և հանդիսավոր –
Եվ հոգիս հալվեց վեհ լռության մեջ …

1902