Դո՛ւ ջի՛նջ և հե՛զ մի թիթեռ ես

Դո՛ւ ջի՛նջ և հե՛զ մի թիթեռ ես,
Եվ նո՛ւրբ, և սո՛ւրբ թևերով.
Սիրտըդ, վըճիտ` թըռվըռում ես
Գե՛շ, գա՛րշ, մարդկանց վըրայով. –

Դու, որ մաքուր մի թիթեռ ես,
Ա˜խ, մեր կյանքի ճահճի մեջ
Պիտի ընկնես – պիտի նեխվես
Գե՛շ, գա՛րշ, մարդկանց մահճի մեջ …

1902