Ա՜խ, թե սրտիդ․․․

Ա՜խ, թե սըրտիդ անուշ լեզուն
Էրված սրտիս հետ խոսեր․
Ա՜խ, թե աչքիդ ցող-արցունքը
Սև արցունքիս հետ հոսեր․

Թե շողայիր, շող-աստղի պես,
Կյանքիս անլույս երկնքում,―
Էլ իմ բախտին, ա՛յ սիրական,
Բա՜խտ չէր հասնի էս կյանքում․․․