Սիրելի Ժերալդին
Սիրելի' Ժերալդին
ավազուտներում
թավալ էին տալիս
ծաղկած հիշողությունները `
անցած տարվա գարնանը
խնձորենի որդիս բողբոջում էր,
Դու խոսի'ր, խոսի'ր
իմ ներսի ծաղիկներից,
Պատմի'ր արմատներս խորն են ,
շատ խորը...
Ո՞վ է ասել.
աստղերը չեն ընկնում
օրերի գրպանից,
Ժերալդին մի թո'ղ
ներսիդ ծովը կանաչի,
ծփի'ր պատերին...