Պետրոս Դուրյան

Երբեմն հոգիս աստղի մը բոցԵվ թիթեռնի մ՚ուներ թևեր.Վերջալույսի նըման ամպոցԵրազներ հո՜ւր ճակատս վառեր…

Փոխանակ քաղցր օրորներու, հայրենի՛ք,Օրրանիս քով մայրիկս ըզքեզ միշտ ողբաց,Համբույրին հետ շիթ մ՚ըզգացի…

Էհ, մնաք բարով, Աստված և արև,Որ կը պըլպըլաք իմ հոգվույս վերև․․․Աստղ մ՚ալ ես կ՚երթամ հավելուլ երկնից…