Վիկտորիա Աբովյանին, 1911թ․, Պոլիս

<...> Հոգիս, բժիշկին էլ ասա, որ ինձ նամակ գրե. ի՞նչ եք անում, ո՞ր եք... Եթե այսպես շուտ ինձ մոռացաք, տարիներ հետո անունս իսկի չպիտի հիշեք նույնիսկ:
Աչքից հեռու սրտից հեռու։
Իսկ ես Ձեզ միշտ հիշում եմ և անչափ, անչափ կարոտնում։
Նամակս կարճ եմ գրում, որովհետև հույսս կտրել եմ պատասխան ստանալուց՝ այսքանն էլ հերիք է ձեզ պես դավաճանների համար:

Ավետիք
Հասցես Constantinople