Ծովն ալեկոծ, սանձակոտոր

Ծովն ալեկոծ, սանձակոտոր,
Իր քար շրթներն է կրծում.
Ա˜խ, իմ վիշտը` մի չար ուրուր,
Սիրտս է անդուլ քըցըցում:

Գնա՛մ, գնա՛մ, կորչեմ անդարձ,
Փոթորիկի մեջ ընկնեմ,
Անդունդներին խեղճ սիրտըս տամ,
Չար ուրուրից ազատվեմ:

Թող ինձ ծովը նետե ափին,
Ափին հեռո՛ւ, հեռավո՛ր,
Սիրտըս անվիշտ` անզարթ քնիմ
Ափին մենա՛կ, մենավո՛ր …

1898
Օդեսա