Փուշն ու ճամփորդը
Փուշը մտել էր ճամփորդի ոտքը․ ո՛չ դուրս էր գալիս, ո՛չ էլ թողնում, որ մարդը անցավ գնար իր ճամփով։
Անիծված փուշ, ասաց ոտքը, ավելի լավ չէ՞ր լինի տեղդ մնայիր ու ազատ ապրեիր հիմար մացառիդ վրա։
Բայց չէ՞ որ դու խանգարեցիր ինձ ազատ ապրելու։
Ինչպե՜ս, զարմացավ ոտքը։
Շատ հասարակ կերպով։ Դու կոխեցիր ինձ, տրորեցիր․ միևնույն չէ՞ ինձ համար այժմ ուր և ինչպես մեռնելը։