Ժայռ

ՍԱՀԱԿ ԱՂԱ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ – ժամանակով հարուստ, այժմ աղքատացած կալվածատեր: Ծեր և նիհար: Հագնում է միշտ հնամաշ սյուրտուկ, տխուր, մելամաղձոտ. 60 տարեկան:

ՀՈՌՈՄՍԻՄ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ Նրա կինը. պարզ հագուստ. թիֆլիսեցու գլխով. մաշված կին. 60 տարեկան:

ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ– Նրանց որդին, նորավարտ իրավաբան. պարզ հագուստ. 25 28 տարեկան

ՄԱՐԳԱՐԻՏ– Նրա քույրը, գյուղական պարզ աղջիկ. 20 տարեկան

ՄԱՏՎԵՅ ԵԳՈՐԻՉ Գյուղաքաղաքի հաշտարար դատավոր, գեր, առույգ և զվարճախոս. 45 տարեկան

ԳՐԻԳՈՐ ԱՂԱ ՎԱՐԱԿՅԱՆ Գյուղաքաղաքի ամենահարուստ կալվածատեր, վաշխառու: Հագնում է արխալուղ՝ սև մետաքսյա և վրան պիջակ, կարտուզ, ոսկյա գոտի. 55 տարեկան

ՏԻԿԻՆ ՎԱՐԱԿՅԱՆ– Նրա կինը, շլյապայով, ցոլուն հագուստ, վարդեր. կոտրատվող կին. 40 տարեկան

ԹԵՐԵԶԱ Նրանց աղջիկը, կրթված Թիֆլիս՝ պանսիոնի մեջ. հագնում է պարզ, բայց թանկ հագուստ. 20 տարեկան

ԱՐՇԱԿ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ Գյուղաքաղաքի տանուտեր, կրթված երիտասարդ. 30 տարեկան

ԲԱՂԴԱՍԱՐ ԱՄԻ Գյուղացի. 60 տարեկան, մտամոլոր, խեղճ. մեծ փափախ, արխալուղ, չուխա, ձեոքին գավազան

ԶԱՔԱՐ 30 տարեկան, գյուղացի, նույն հագուստ, կարտուզով

ԳԱԼՈՒՍՏ 25 տարեկան, գյուղացի, նույն հագուստը

ՄԱՐԳԱՐ 50 տարեկան, գյուղացի. Բաղղասարի հագուստը

ՄԱՐԿՈՍ 50 տարեկան, գյուղացի, նույն հագուստը

ՍԵՐՈԲ– 25 տարեկան. Զաքարի նման հագնված

ՀԱՅՐԱՊԵՏ 30 տարեկան. նույն հագուստը

ՔԱՉԱԼ ՄԱՐՏԻՐՈՍ Գյուղական աբլակատ, քաչալ. 30 տարեկան

ԿԻՐԱԿՈՍ– Մանուկյանների ծաոան. գյուղացի

ՍԵՐԳՈ Վարակյանների ծառան, գյուղացի

ՄԻ ԵՍԱՈՒԼ Պաշտոնական հագուստով

Մի քանի եսաուլներ՝ անխոս

Անցքը կատարվում է մեր օրերում, Կովկասի գավառական գյուղաքաղաքներից մեկում։

Բեմի աջ ու ձախը՝ հանդիսականների կողմից։