Եղիշե Չարենց
Դու — հողմային մշուշ ու մահ
Դու հողմային մշուշ ու մահ,
Դու կրակի դուստր բարի,
Քե՛զ է կանչում սիրտս հիմա,
Քեզ է կանչում սիրտս` արի՛:
Հասել է փառքդ արդեն վառ
Մինչև Հաբաշ ու Հնդուչին.
Քե՛զ եմ նետում եղբայրաբար
Իմ արյունի ճիչը վերջին:
Բո՜րբ աչքերիդ նայվածքը թող
Արյունոտե սիրտս հիմա
Եվ թո՜ղ տեսնի սիրտս վառվող
Մահվան մեջ սեր, սիրո մեջ մահ...
1919 1920
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Էդուարդ Բաղդասարյան
Ռապսոդիա
Լեռներում, 1972թ․
Խաղա առցանց
