Պարույր Սևակ
Վերնագիրը վերջում 5
Քայլում եմ գարնան լեցուն փողոցով
Ու չեմ նկատում մինչև իսկ կանանց,
Որ գեղեցիկ են` բարկացնելո՛ւ չափ...
Քայլում եմ այնպես դանդա՜ղ - գլխիկո՜ր
Ասես փողոցն է հանգուցվել ոտիս
Ու խճողում է քայլքըս, խճըճում...
Արփին շողերի ցած մեկնած ճանկով
Գռուզ մազերս է թերևըս քաշում,
Որ վառի-ցնցի և ուշքի բերի,
Բայց ես չեմ զգում ո՛չ ցավ,
Ո՛չ այրուցք...
Արյունըս այնպես դանդաղ է հոսում,
Ինչպես հարթ հովտում գետը ծավալված,
Երբ չես էլ կարող հասկանալ կարգին,
Թե նա ո՛ր կողմից ո՛ր կողմն է հոսում...
Մի բան եմ հիշում
Եվ կիսատ թողած`
Մտքով կառչում եմ մեկ ուրիշ բանի...
Ինքըս ինձ խղճում,
Ուզում եմ, որ ինձ
Մի փո՜քըր սիրեն՝
Թեկուզ նպաստով...
-Այդ... ես եմ թախծում...
18.XII.1959թ.
Թիֆլիս
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Արամ Խաչատրյան
Թավջութակի կոնցերտ-ռապսոդիա
Ֆրեզնո, Ուրբաթ, 10 Նոյեմբեր 1972 #9
Խաղա առցանց
