Պարույր Սևակ
Նորից շունն ու գայլը
Կար մի ժամանակ, որ Գայլի ցեղը
Հենց ինքն էր ապրում Շների տեղը.
Ապրում էր Գայլը մարդկանց բակերում,
Իսկ Շունն` անտառում, քարի տակերում:
Գայլերին մարդն էր հաց ու թաց տալիս,
Իսկ Շունը ինքն էր իր օրը լալիս:
Եվ քարում-սարում ու հին անտառում
Շատ շներ էին շուտ հիվանդանում.
Մեկ տեսար` հարբուխ, մեկ`գրիպ, մեկ`հազ,-
Ամեն օր մի նոր ցավ էր անպակաս:
Ու շա՜տ խնդրեցին մի օր շները
Գայլուկ եղբոր հետ փոխել բները.
-Անտառում ապրեք միառժամանակ,
Իսկ մենք`խեղճերս, մարդկանց մոտ մնանք:
Գայլ եղբայրները նրանց խղճացին,
Իսկ հետո իրենք... հազա՜ր զղջացին.
Իրենց նոր կյանքը, հոտած բները
Շա՜տ հավանեցին նորեկ Շները:
Քիչ խանգարում էր լոկ շղթան վզի,
Բայց հացի հո՜տը, բա հա՜մը մսի:
Ավելի լավ չէ՞ վզների շղթան,
Քան սոված-ծարավ դես ու դեն վազ տան,
Դողդողան ցրտից, փռշտան, հազան,
Ի՜նչ է թե կոչեն անշղթա գազան,
Եվ ազա՛տ կոչեն:
Չէ՜, հիմար հո չեն...
Ու խելոքացած առողջ Շները
Է՛լ չթողեցին իրենց բները:
Իսկ խեղճ Գայլերն էլ մնացին դրսում:
Երբ նրանք շատ են քաղցում ու մրսում,
Մինչև հիմա էլ ոռնում են դրսում
Եվ այդ ոռնոցով հարցնում Շներին.
«Բա չլավացա՞ք, բա ետ չեք դառնո՞ւմ»:
Շներն էլ` «հա՛ֆ-հա՛ֆ», իրենց բներից
Ասում են «չէ՛-չէ՛», տեղից վեր թռնում,
Քաշում են իրենց վզների շղթան,
Որ այդ աներես գայլերին վախ տան,
Թե իզուր տեղը ի՜նչ են հա ոռնում...
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Գեորգի Գյուրջիև
Այզորների երգը
Գյուղի շրջակայք
Խաղա առցանց
