Պարույր Սևակ
Մոսկվացին
-«Սովորական բան է, մանրուք է սա»,- արագ
Պիտի ասի իսկույն
Նա, ով գեթ մի օրով այս քաղաքն է մտել:
Այո՛, մանրուք է սա,
Սովորակա՜ն այնքան և հասարա՛կ,
Որ կարող ես անգամ չնկատել:
Այսպես՝
շտապում ես և կամ ման ես գալիս
(Անկարևոր է սա, երկրորդական):
Եվ դու թուխ ես, ինչպես մի հնդկական Վալի,
Եվ աչքերդ շեղ են՝ կիրգիզական:
Եվ աչքերդ սև են - սև խաղողի հատիկ,
Բերանդ է ընդգծված՝ ինչպես արաբ,
Քիթըդ ուղիղ, ասես ֆրագմենտ է անտիկ,
Եվ դու ման ես գալիս քո ժամերին պարապ:
Հանկարծ դեմից, կողքից,
Միշտ «ներեցեք» խոսքով,
Մեկը դիմում է քեզ
և դու կանգ ես առնում:
Նա շեկ մազեր ունի,
ասես զօծված ոսկով,
Աչքեր՝ կապո՜ւյտ-կապո՜ւյտ,
Բիլ երկինքն է կարծես այնտեղ անդրադառնում:
-«Խնդրեմ ասեք, ընկեր,
Ո՞նց կարող եմ ընկնել»...
Եվ նա տալիս է քեզ մի փողոցի անուն,
Ասենք Նիկիտսկու և կամ Կոլորովի:
Եվ հարցնողի մտքով գեթ մի վայրկյան
Չի էլ անցնում անգամ,
Որ դու մոսկովցի չես:
Բոլորովի՜ն:
Ռուս է ոտից-գլուխ,
Գուցե և մոսկովցի,
Ռուս է Ռյազանից,
Դոնից
կամ Վոլգայից,
Եվ կանգնեցնում է նա, հարցնում է - հասկացի՜ր -
Մոլդավացուց,
օսից,
չուկոտացուց,
հայից:
Եվ չի անցնում մտքով
Ոչ մի վայրկյան անգամ,
Որ ում դիմել է նա
Թե նման չէ ռուսի,
ուրեմն մոսկովցի չէ:
Սա մանրուք է, անշուշտ, սովորակա՜ն այնքան,
Որ պոետի մտքով չի էլ անցնի անգամ
Նստել ու երգ գրել...
Երգ չի սա է՛լ, օ չէ՜:
Սա հենց այն է, ինչով Մոսկվան Մոսկվա մնում,
Ինչով նա հաղթում է և ինչով նա հիմա
Ազնիվ մարդկանց սրտում,
երկրագնդում համայն
Այն անխորտակ,
անտակ,
խոր հավատն է ծնել,
Որ գալիք է Մոսկվան ողջ աշխարհի համար
Եվ իսկական բոլոր ազնիվ մարդիկ այնտեղ՝
Վաղվա մոսկովցիներ...
25.I.1952թ.
Մոսկվա
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Առնո Բաբաջանյան
Մեղեդի
Մալիշկայի տատիկները
Խաղա առցանց
