Պարույր Սևակ
Ազատությունը
Եվ ա՛յն հասկացա,
Ո՜վ Ազատություն,
Որ կարծեմ շատ ես դու նման աղի.
Երբ քեզ պեղում են՝
Հանում ընդերքից,
Իրենց ձեռքերն են մարդիկ կտրատում,
Ինչպես ապակուց...
Ու երբ լուծվում ես՝
Ճիշտ աղի նման
Դու չես երևում,
Դու համ ես դառնում...
Իսկ եթե չկաս՝
Անհամություն է,
Որ և կարող է կոչվել բռնություն...
Իսկ եթե չկաս՝
Կարող է հոտել
Ե՛վ թանկ սնունդը,
Որ հոգևոր է...
Իսկապես որ դու նման ես աղի։
18.XII.1959թ.
Թիֆլիս
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Տիգրան Մանսուրյան
Մեր մանկության տանգոն
Աշնանային բնապատկեր
Խաղա առցանց
