Պարույր Սևակ
Աշնանային
Քո քաղցրությունն աշունի վիճակվել է հիմա ինձ,
Երբ դեռ գարուն է այստեղ՝ իմ կրծքի ներքո:
Աշնանաբույր-դեղնաթույր այս մետաքսի շորը քո
Այնպես լավ է քեզ սազում, դարձնում այնպես հմայիչ:
Ինչպե՞ս կոչել՝ չգիտե՛մ, բայց սա ինչ-որ մի կապ չի՝
Այս քո աշունը շռայլ ու ջերմությունն իմ գարնան:
Ա՜խ, թե անցյալըդ հանկարծ մի դեղնաթույր շոր դառնա
Ու վա՛ր սահի, ընկնի՛ ցած, քեզ այլևս չկպչի՛...
Քո անցյա՜լը... Չհիշե՛նք: Եկ աշնան պես եղիր բաց,
Առատաձեռն՝ աշնան պես, աշնան նման՝ պտղատու.
Եկ մաճառի՛ց չխոսենք - աշնա՜ն գինու կթղա տուր,
Թեպետ արդեն՝ դեռ չըմպած՝ ես գինով եմ ու հարբած:
...Դրսում աշուն է դեղին, տերևաթափ է հիմա,-
Աշխարհո՜վ մեկ տարածված քո ստվերն է դա կարծես.
Քե՜զ եմ տեսնում ամենուր, դո՞ւ ես՝ աշո՜ւն ես դարձել,
Անծայր աշո՜ւն ես դարձել ու քաղցրացել ինձ համար...
31.VII.1946թ
Չանախչի
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Ալեքսանդր Սպենդիարյան
Էնզելի
Կարմրավոր
Խաղա առցանց
