Տապանագիր մանկան

Ննջի՛ր, մանկիկ դու անբիծ,
Ննջի՛ր, անմեղ դու տատրակ.
Ինչո՞ւ ի զուր դու կյանքի
Պիտ’ խմեիր դառ բաժակ...
Խաղաղության է տիրում
Այդտեղ փոքրիկ շիրմիդ մեջ.
Այդտեղ չըկան բանտ, շղթա,
Վիշտ, հեծեծանք, հոգս անվերջ...

28 դեկտեմբ. 1885.