Ծովակ, Նաւակ

Ծաւալ ծովակ՝ ալին վըտիտ փընջելով,
Ցաւը սըրտում՝ շամբերի պէս ցցելով,
Շընչում էր երկունքներէն զովացած․
Վերան նաւակ՝ հովի ժըպիտ ջընջելով,
Մուխը տըրտում՝ ամպերի պէս կցելով,
Փընչում էր մարդիկներէն ծովացած։

Ջուրն ու խոցը երեւում է՝
Ծովի վերայ ծիր ու ծիր,
Հուրն ու բոցը երերում է՝
Հովի վերայ ցիր ու ցիր։