Հովհաննես Թումանյան

Առավոտ

Սրտամաշ տաղտուկ ծանըր գիշերի...
Ահռելի սարսափ գիշատիչների...
Թառանչում էի և լալահառաչ
Միմիայն արևի լույս էի խնդրում,

Երբ որ շողացին մի քանի ճաճանչ
Մութ հորիզոնի մռայլ ամպերում։

Առավոտն ահա՝ բացագանչեցի,
Եվ թնդաց հոգիս. թեթև շնչեցի...
Ցանկալի կյանքի նշան ակներև.

Պատառվեց ահա թանձր խավարը,
Օրը բացվում է և գլխիս վերև
Շառագունել է երկնակամարը...

1892
Յատուկ Երաժշտություն
Թավջութակի կոնցերտ
Առնո Բաբաջանյան

Թավջութակի կոնցերտ

Հայաստան, 1959
Հայաստան, 1959
Խաղա առցանց