Ավետիք Իսահակյան
Եվ վաղո˜ւց, վաղո˜ւց խո˜ր քուն է մըտած
Եվ վաղո˜ւց, վաղո˜ւց խո˜ր քուն է մըտած
Կյանքի տաղտուկից հոգնած իմ հոգին.
Սակայն տեսնում է մի մե՛ծ, վեհ երազ
Իմ ջի՛նջ ու մաքուր, իմ խորունկ հոգին;
Տեսնում եմ ահա՛, որ բարձունքներից
Իջնում է մի կույս լազո˜ւ թևերով,
Որ զարթնեցընե, թըռցնե հոգիս
Երկնի համբույրով, աստղերի բույրով:
Եվ տիվ, և գիշեր ես սպասում եմ,
Թե ահա կըգա կույսը դյութական,
Որ զարթնած հոգով երգեմ վեհորեն
Երազըս չըքնաղ, մարգարեական …
1902
Բաքու
Հավանել
Պահպանել
Ուզում եմ կարդալ
Դարձիր առաջին մեկնաբանողը
Յատուկ Երաժշտություն
Ալեքսանդր Սպենդիարյան
Մի՛ վախեցիր - Հայտարմա
Հայ կնոջ դիմանկար, 1963 թ
Խաղա առցանց