Ինքն իրեն հետ

Քրտնքից խաշված իր հին գլխարկը թեքած աչքերին,

Ինքն իրեն հետ է առնում ու տալիս Մարտիրոս քեռին.

«Ախար, ա՛յ հոգիս, էս ո՞նց կլինի աշխարքի բանը»,-

Ու ջրաղացում տրված օրդերն է կոխում գրպանը:-

Խոսքի օրինակ, ա՛յ, հենց մեր զալում պահեստապետը:

Մինչև որ ձեռքիդ զոմբախ չունենաս՝ չես խոսի հետը:

Շներին կապել ու բաց են թողել էդ տնավերին,

Ինչ է թե երեկ շրջկոմ է ընկել իր քեռու քեռին:

Բայց դե աշխարքըս ո՞ւմն է մնացել, որ դրանց մնա,

Անարդար բանը անոթի շանն էլ, չէ՜, կուլ չի գնա:

Ա՛յ, էսքանն էլ ճիշտ (զույգ փռշտում է Մարտիրոս քեռին,

Եվ դրանից էլ գլխարկն է իջնում, կախվում աչքերին):

Նա - և կոմունի՞ստ: Գիտի-չգիտի մի «ուռռա», «կեցցե»:

Տո՛, ի՜նչ կոմունիստ... Թե դրան վերցնես ու թոնիր գցես,

Վրայից անգամ կոմունիստ մարդու մշահոտ չի գա...

Ա՜յ, ինչ եմ ասել, թողնես՝ ամենքին կպցնի «հակա»:

Դեհ, էլ ո՞ւմ ասեմ, որ քսան տարի էդ մարդու տղան

Ձեռքը չի բռնել ո՛չ մանգաղ, ո՛չ բահ, ո՛չ փոցխ ու եղան.

Կա՛մ հանդապահ է, կա՛մ կալի հսկիչ,- ման գալիս էշխով,

Ուշունց է տալիս - և դրա համար ստանում աշխօր:

Բենզին է տանում տրակտորիստին - ինչ խոսք որ ԳԱԶ-ով,

Մսի մթերման տավարն է հանձնում - էն էլ ի՜նչ նազով:

Բա լսվա՞ծ բան է. չորս - հինգ փութ ցորեն ջաղաց ես տանում,

Նա՝ օրդեր գրում, դրա համար էլ... աշխօր ստանում:

Թե իրեն ասես՝ մի բան չես արել էս քսան տարում,

Կասի՝ ժողովո՜ւրդ, սա մեր կարգերի հիմքերն է փորում:

Թե մեկ էլ ասես, կգոռա՝ բա ո՞նց, պարտիական եմ:

Է՛հ, ի՜նչ դուրս եկավ. նա՝ պարտիական, ես պարտակա՞ն եմ...

Քրտնքից խաշված իր հին գլխարկը թեքած աչքերին,

Ինքն իրեն հետ է առնում ու տալիս Մարտիրոս քեռին:

Չգիտի քեռին, որ այդ նույն պահին իրենց շրջկոմում

Պահեստապետին ու նրա քեռուն պատին են գամում...

15.V.1954թ.
Մոսկվա

Save

Want to read

Be the first who will comment on this

Yatuk Music

Portrait of an Armenian woman, 1963