Paruyr Sevak
Անվերնագիր 11
Աշնան եղյամն է իջել ձորերին,
Քարին ու թփին - ամենո՜ւր իջել:
Մեր ջահել, մատղաշ մեր խնձորենին
Սպիտակել է, ինչպես տատն իմ ծեր:
Գոմում երինջն է բառաչում տխուր,
Մինչդեռ մարագում խուրձն է առվույտի:
Երդիկն ու հայրս չիբուխ են ծխում:
Շունը կլանչով ելնում է ոտի:
Դու, չստեր հագած, վազում ես բակով,
Թռչում ես առուն, ինձ ես որոնում:
Ես, ոտաբոբիկ, ձեռքիս մահակով
Եղյամն եմ թափում մեր խնձորենու:
Ուրախ բառաչ է բարձրանում գոմում՝
Պահածո դարձած խուրձի հոտերից:
Ա՜խ այդ հայացքը, որ դու ես գամում
Եղյամից սառած բոբիկ ոտերիս...
Ցուրտ է: Թոնիրն է բորբոքվում ներսում:
Ախ այդ հայա՜ցքը... Ձմեռ է արդեն,
Մինչդեռ չգիտես, չէ՛, ի՜նչ եմ ասում,
Գիտես՝ արբունքի գարունն է մեր դեմ...
21.V.1946թ. 21.VII.1953թ.
Երևան Նավչալու
Like
Save
Want to read
Be the first who will comment on this
Yatuk Music
Elen Yolchyan
New flower
Woman with necklace marquette
Play Online
