Բանիկ մի ղալատ արի

Բանիկ մի ղալատ արի,
որ զօձո՛ւն ձագըն սիրեցի.
Խիստ վըստահութիւն արի,
որ օձուն դո՛ւռն գընացի.
Ձագուն մայրն ի դուրս երեկ,
զիս խայթեց, և նըստայ լացի:
Արժա՛ն եմ ես այս լացիս,-
ո՞վ եղեր օձուն սիրելի: