Բարակ ուղին սողալով։Ոտի տակին դողալով`Ճամբի ծայրին բուսել էԿեանքի ծառը շողալով։
Ի՜նչ լայն սիրտ է, որ ունի,Այս ճանապարհն Անհունի․․․Մարդու, բուսի, գազանիԵւ թեւաւոր Թըռչունի: