Աբովեան փողոցի ծառերին

Տաստըվեցամեայ աղջիկների պէս
Նրանք պայծառ են, նրանք՝ անուշ,
Յաճախ նրանց հետ զրուցում եմ ես,
Լսում են նրանք ու գլխով անում։

Գիտէ՞ք, ասում եմ, ձեզ հետ միասին
Ես էլ տնկեցի իմ երգի ծառը,
Ձեզ հետ բարձրացաւ եւ իմ աքասին,
Ձեզ նման նա էլ թարմ ու պայծառ է։

Յետոյ ասում եմ, դուք դեռ կʼերկարէք,
Կը դառնաք վեհ ու սաղարախիտ,
Ձեր շուրջը ուրիշ ոտներ կը պարեն,
Ուրիշ սէր կը լինի, ուրիշ թախիծ։

Դուք դեռ այնքան շատ տարիներ ունէք…
Քամին կը տանի ձեր նոր հունտերը,
Կը փոխւի ջուրը, կը փոխւին հունտերն,
Բայց ձեզ կը սիրեն նոր սերունդները։

Ժպտում են նրանք թարմ ու լիասիրտ,
Ու ես, նրանց հետ, սրտով պայծառ եմ
Գիտէ՞ք, անուշնե՛ր, ձեզ հետ միասին
Ես էլ տնկեցի երգերիս ծառը։