Կոմիտաս

Մուգ նոճիներ միգապար՝
Ճամբի վերեւ սիգապար՝
Դէպի երկինք հըրազայր,
Կանաչ յուսով սըրածայր,
Ճիւղերն ի վեր կոնաւոր՝
Կարծես լինին տօնաւոր։

Կուսատերեւ մայրիներ՝
Յուսաբեղուն այրիներ,
Փըշերն աչքին պիշելով՝
Արեւ օրեր յիշելով,
Քարերի ծոց պատառել
Ամպերի գոգ կատարել։