Կոմիտաս

Ե՛կ, շա՛ղիկ, ե՛կ.
Ե՛կ` առաւօտէ՛ առաւօտ.
Չելնէ՛ արեւ տաքուկ ու ծարաւուտ`
Լըզէ մեր պագուկ։

Գա՛մ, ծաղի՛կ, գա՛մ.
Գա՛մ` այգուն-այգուն
Ու քեզ շա՛ղ տամ։

Դեռ չելած արեւ խայտուն ու ցայտուն`
Շաղիկ-շաղիկ թառաւ սըրտիկն ու հոգին`
Ծաղկիկի ծարաւ գոգին`
Ու գունագեղ թուշիկ
Շա՛ղ դառաւ յուշիկ-յուշիկ։