Դարդ մի անի, ջան ու ջիգար
էսպես դիվանի, լավ տեղ ասած, որը գրոց հայերեն տառ, որը վրաց. թուրքերեն էլ ուզում էի հետը խառնել, բայց չխառնեցի։
Դարդ մի՛ անի, ջան ու ջիգեար, միտքըդ դիւաց չտեսնէ.
Աչք խաւարի, անգաճ խուլանայ՝ էրեսըդ թաց չտեսնէ։
Վո՛ւնց արեգակը շուղքը տա, վո՛ւնց լուսինը լուս անէ.
Աւալ քու տեսնողը մեռնի՝ քիզ գըլխաբաց չտեսնէ։
Դուն գըլուխըդ մահի կու տաս, յիս էլ քիզ հիդ կու մեռնիմ.
Միր էդնէն թամամ աշխարհըս սով քաշէ, հաց չտեսնէ։
Թէ վուր չգամ ու չտեսնիմ, հազար բաբաթ բան կ'ոսիս.
Քաշկա մարդ վո՛ւնց գայ, վո՛ւնց խօսի, վո՛ւնց քի տըխրած չտեսնէ։
Աստուծու բերնեմէն առնիս մըխիթարիչ սուրբ հոգին.
էլ վաղ մեռնի Սայաթ Նովէն՝ ճիտըդ գըցած չտեսնէ։