Ալեքսանդր Ծատուրյան

Կա՛ն ծաղիկներ ազատ փթթող
Կանաչավառ պարտիզում.
Կա՛ն և իղձեր արյուն հուզող
Մարդու սրտի խորքերում։

Ծաղիկները անուշ բուրմամբ
Կյանք են շնչում պարտիզին.
Վառ իղձերն էլ միշտ թարմությամբ
Լի են պահում մեր հոգին։
1890, 15 ապրիլի