Ավետիք Իսահակյան

Հեռու անտառում ծաղկում է հպարտ,
Ցնծում է զվարթ այն կաղնին հիմա,
Որ պիտի դառնա դագաղըս մի օր:
Եվ մահըս մոտ է, մոտիկ է այ˜նքան,
Որ ամեն անգամ հոգուս ականջով
Լսում եմ կաղնու սոսափյունը խոր …

1928
Երևան