Ավետիք Իսահակյան

Կըտեսնեմ ահա, - լուռ երեկոյին
Բարակ ծուխ կելնի իմ հոր օջախեն.
Եվ ուռիներս մարմանդ կօրորվին,
Ծղրիդը կերգե անտես խորշերեն…

Մեղմ ճրագի տակ նստել է տխուր
Ծերունի մայրս` մանկիկս գրկին. –
Մուշ – մուշ քնել է մանկիկս` անդորր.
Ու աղոթք կանե մայրիկս` լռին. –

‹‹Ամենեն առաջ թո’ղ ինքը հասնի
Ամեն հիվանդի, հեռո’ւ ճամփորդի.
Ամենեն հետո թո’ղ ինքը հասնի
Քե’զ, իմ խեղճ որդի’, իմ պանդուխտ որդի››:

Անո˜ւշ ծուխ կելնի իմ հոր օջախեն,
Մայրս կաղոթե` մանկիկս գրկին.
Ծղրիդը կերգե անտես խորշերեն
Եվ ուռիներս մարմանդ կօրորվին…

1911
Կ.Պոլիս