Ավետիք Իսահակյան

Լըսում եմ ղողանջն տիեզերական,
Ոգիս բացվում է անծիր թևերով.
Անծիր թևերս գըրկում են համայն
Աշխարհե – աշխարհ և ծովերե – ծով:

- Բացե՛ք դարպասներն ձեր պալատների,
Ոգու հարության լույսն եմ ձեզ բերում,
Ես եմ զեփյուռը անապատների,
Եվ վառ ճաճանչը մըռայլ ամպերում:

Եվ մարգարեի հուրն է իմ կըրծքում,
Սուրը իմ ձեռքում, բարբառըս` ազատ.
Եվ ինձ հավիտյան անմահ եմ զգում,
Եվ երկրի վերա քայլերըս` հաստատ …

1903