Ավետիք Իսահակյան

Երազիս մեջ ծովը տեսա,
Ծովը լազո՛ւր ու անդո՛րր,
Մենակ, մենակ, ափի վրա
Ընկած էի վիրավոր …

Ծովն էր հևում մեղմ ու թալուկ`
Մտորմունքի մեջ անծայր;
Եվ խոստում էր վերքըս խորունկ,
Իսկ ես` անհույս, ես` անչար:

Եվ հոգուս մեջ մի ձայն ծորեց,
Մի ձայն` քնքուշ, սուրբ սրտից. –
Ա˜խ, այն մայրս էր, կանչում էր ինձ
Հայրենիքիս ափերից …

1898
Օդեսա