Ավետիք Իսահակյան

Դու նըխշուն նուռ` զառը վըրադ,
Ես քո թուփն եմ, շուքիդ մեջ,
Դու քնքուշ վարդ` վառը վրադ,
Ես տերևդ եմ փըշիդ մեջ:

Վախենամ` թե մի օր էլ գան,
Քեզի քաղեն ու տանին.
Ես թուփ – տերև մընամ չորնամ,
Զարկե գետին ցուրտ քամին…

1899