Ավետիք Իսահակյան

Ամեն ինչ ունայն, երազ անցավոր,
Աստղ էլ որ լինիս` պիտ, հանգչիս մի օր:
Ոչինչ է մարդը` փոշի փոշու մեջ,
Իր ցավը, սակայն, տիեզերքից մեծ:

1947
Երևան