Աշնան պղտո՛ր, պղտո՛ր ամպեն
Աշնան պղտո՛ր, պղտո՛ր ամպեն
Արցունքի պես թոն կըգա.
Ա˜խ, ո՞ւր կերթա իմ սև ճամփեն,
Ա՛յ բախտ, մի՞թե վերջ չըկա:
Արդյոք վշտոտ, չոր գլուխըս
Ո՞րտեղ պիտի քուն մտնի.-
Սիրած, կարոտ սրտի՞ վրա,
Թե՞ դաշտի մեջ ամայի…
Ա˜խ, աչքերըս ո՞վ պիտ ծածկե,-
Անգին մա՞յրըս` համբույրով,
Թ՞ե ձյունն ու հող` քամին ծածկե
Տատրակների վույ – վույով:
1897
Հառիճ