Րաֆֆի

Քո ազատախոս տաղերն անաչառ
Կըզրկեն հացից քե՜զ, խե՜ղճ բանաստեղծ,
Կըլինես աղքատ, կըմնաս թշվառ,
Քանի քո քնար հնչում է անկեղծ:

Կեղծավորաբար դու երգե գովեստ՝
Թե կամիս դու հաց` անգութ հարստին,
Շողոքորթոլթյան լա՜վ ուսիր արհեստ,
Եվ մի՜ ափսոսիր պատվիդ կորստին:

Կղերի առջևը դու խնկե կնդրուկ,
Ապրուստ շահելու թե ունես փափագ,
Որպես գետնաքարշ գերի, կամ ստրուկ,
Կուռքին մամոնի եղի՜ր երկրպագ:

Հայնժամ կըգտնես դու քեզ մեկենաս,
Որ աշխատությանցդ կըհարգե տաղանդ,
Մինչև գերեզման դու խեղճ կըմնաս,
Թե ճշմարտություն երգես ջերմեռանդ: