Շուշանիկ Կուրղինյան

Հարգելի պ. Հովհ․ Մալխասյան․

Ուրախ եմ թերթիդ հաջողվելուն։ Ցանկանում եմ ուժ և տոկունություն այդ վսեմ ասպարեզում՝ որը հանդիսանալու է մի բուռն կեղծված և հարստահարված թշվառների <համար> որպես մի մտավոր փարոս, որպես գաղափարական նեցուկ։

Որպես բարեկամ, թույլ եմ տալիս ինձ Ձեզ խորհուրդ տալու, որ թերթը այնպիսի հիմքերի վրա դնեք, որ չլինի «ոտքերը-կապած, ձեռքերը-շղթա․․․»։ Կյանքի և մտքի այժմյան տեմպերամենտի պահանջները լա՜յն են․․․ ազա՜տ, ըմբոստ․․․ ուստի քիչ թե շատ, այսպես թե այնպես նորածին թերթը պիտի ձևվի նրանց չափերին համեմատ, հարմար։

Խուսափեցեք նեղ, սահմանափակ տենչերից, շատ լոզունգների հետ, որոնք Ձեր սրտին մոտ են, դրեք և այս «Пусть будут все живущие существа свободны от страданий․․․»։

Վերջապես քաջ եղեք, հառաջ տարեք առանց վհատվելու խոչընդոտներից։