Ես և աստված
Տիեզերքին
Եվ իմ երգին
Չկա ոչ մի ախոյան․
Ես և աստված
Կյանք ենք տված
Նոցա անմեռ գոյության։
Օվկիանոսին,
Իմ սեր, հույսին
Չկա շղթա, գերիշխող․
Ես և աստված
Ուժ ենք տված
Նոցա տիտան ու իշխող։
Տիեզերքի
Եվ իմ երգի
Ցավն է խորունկ, անհատակ․
Բայց արարիչ
Չի զգա ոչինչ,
Ես եմ տնքում ցավի տակ․․․
1907 թ. 8 հոկտեմբերի