Անվերնագիր 29

Լինում է - չի լինում,- ինչպես հեքիաթներում,-

(Ա՜յն է, որ տատըս էր պատմում ամեն գիշեր),-

Լինում է - չի լինում՝ մեր տան մոտ ու հեռու

Մի գեղեցիկ աղջիկ՝ վարսերը սև:

Լինում է - չի լինում... Միակ որդին մեր տան

(Նման հեքիաթների կրտսեր որդուն)

Սիրո՜ւմ, շա՛տ է սիրում այդ թովիչ աղջըկան,

Սիրում է - չի սիրում աղջիկը թուխ...

Հետո, ամեն գիշեր, երբ մութն է թանձրանում,

Տղան թափառում է այգում ամա,

Ուր ծառերի միջից լուսինն է բարձրանում

Եվ թախծո՜ւմ նրա հետ, նրա՜ համար:

Լինում է - չի լինում... Խորհրդավոր լռում,

Վերջանում է սիրո հեքիաթն այստեղ...

-Եղել է - չի եղել,- ինչպես հեքիաթներում,-

Եղե՞լ է, չի՞ եղել,- ես չըգիտե՜մ...