Ես ան հաւերուն էի

Ես ան հաւերուն էի,
որ գետինըն կուտ չուտէի․
Թըռչ՚ի երկընօքն երթ՚ի,
թէ սիրոյ ակնատ չընկնէի․
Ակնատն ի ծովուն միջին`
էր լարած՚ւ ես չգիտէի․
Ամէն հաւ ոտօքն ընկնէր,
ես ոտօքս ու թեւս աւելի։