Misak Metsarents
Ցայգանվագ
Կուգա սիրերգն հեղեղատին
անտառներու մեջ մենիկ,
երբ ժըխորներ պահ մ’ընդհատին,
հասնի գիշերն երջանիկ.
Արևելքի գիշեր մը ջինջ,
շափյուղազարդ երկինքով,
ուր հեշտություն է ամեն ինչ,
ամեն իր լի բուրմունքով:
Ծառաստվերի տակ սխրալի,
բուներուն մոտ ու հեռու,
ջինջ հեղեղը կը թավալի
արծաթացող լույսերու:
Ու կը շրջի անտես ոգին
հոն անտառի ծառերուն`
խարշափն որոնց թույլ, հեշտագին,
կը նվագե օրորուն:
Պիշ կը դիտեմ սաղարթախիտ
արահետները նրբին,
ու երազներս ականակիթ
հետզհետե կը թափի՜ն…
… Դեռ մինչև ե՞րբ, ըսե՜, հոգի́ս,
դեռ մինչև ե՞րբ տառապիմ՝
պրպտելով անրջանքիս
թոշ ծաղիկը մտերիմ:
Գուցե վաղը մթնե հոգիս,
գուցե դո՜ւն ալ թարշամիս,
մ’եղծեր հըմայքն անրջանքիս
ու ծաղիկը պաշտումիս…
Like
Save
Want to read
Be the first who will comment on this
Yatuk Music
Alexander Spendiaryan
Yerevan etudes
Խնոցի են հարում
Play Online