Մի սիրո պատմություն

Ի՞նչ է պետք մարդուն
Սիրո մեջ հզո~ր լինելու համար.-
Ավա~ղ,
Շա’տ չնչին,
Հասրա~կ մի բան`
Քի’չ սիրել
Եվ կամ… բնավ չսիրե’լ…

Աստվա~ծ ազատի այսպիսի բախտից
Եվ այս դրախտի’ց,
Որն ի~նձ է տրվե’լ…

Երբ ե’ս եմ սիրում`
Փխրո~ւն եմ այնքան,
Թո~ւլ,
Անօգնակա~ն,
Սակայն` երջանի~կ…

Երբ ի~նձ են սիրում,
(Եվ ես չե~մ սիրում)-
Անտարբե~ր եմ ա’յն ծառի բնի պես,
Որին փարվում է բաղե~ղը կանաչ.
Բի’րտ, այն ժայռի պես,
Որի մոտ ծովը կուզեր… մերկանա~լ.
Սա~ռը,-
Որմի պես այն եկեղեցու,
Որը համբուրո’ւմ,
Որի մոտ մո~մ են վառում մեր կանայք.
Եվ ուժե’ղ,-
Դժբա’խտ այն մարդու նման,
Որը սիրվո’ւմ է,
Սակայն… չի~ սիրում:

Ուժե’ղ ու դժբա’խտ,
Հզո’ր ու … դժգո’հ,
Քե՜զ եմ կարկառել ձեռքերըս ահա,
Սիրո Աստվա’ծըդ ամանակարող,
Ո~ւժ տուր հզորիս
Եվ տուր քաջությո’ւն,
Այս… թույլ աղջկան ասել` .

Ասել մի~ անգամ,
Գոնե մի~ անգամ,
Երբ,- քանի~ տարի,-
Քանի~ անգամ եմ այս նույն շուրթերով –
Ստե՞լ…
Ո’չ, ինչո՞ւ,-
Անզո~ր լինելով հերքել` ,
Հեգել`

Ո~ւժ տուր հզորիս.
Բայց ինչպե~ս , ինչպե~ս ,
Երբ իմ մի հատիկ
Ջերմ շշունջից ու խոսքի’ց սերում,
Շողն` այս քնքշանքից թացվա~ծ աչքրից,
Դողն` այս բերկրանքից բացվա~ծ շուրթերի
Եվ լցվա~ծ սրտի,
Որ տրոփում է միայն ի~նձ համար,
Որ տրոփում է միայն ի~մ սիրուց,
Ի’մ, որ … չե~մ սիրում…

Ո~ւժ տուր հզորիս.
Բայց ինչպե~ս, ինչպե~ս,
Երբ իմ մի հատիկ
Ջերմ շշունջից ու խոսքի’ց է սերում,
Շողն` այս քնքշանքից թացվա~ծ աչքերի,
Դողն` այս բերկրանքից բացվա~ծ շուրթերի
Եվ լցվա~ծ սրտի,
Որ տրոփում է միայն ի~նձ համար,
Որ տրոփում է միայն ի~մ սիրուց,
Ի’մ, որ… չե~մ սիրում…

Ո~ւժ տուր, որ ասեմ և կա’մք…
Սակայն ո՞վ,
Ո՞վ կարող է, սի’րտ,
Տրորե~լ ոտքով կոկո`նն այս բացվող,
Ջարդե~լ նորատունկ այս շի~վը դալար,
Ցեխով փզկե~լ այս կարակչող առո’ւն,-
Որ չկարկաչի~ գուցե էլ բնավ,
Որ գուցե բնավ էլ ծաղիկ չտա~,
Եվ էլ չխշշա~ կանաչ բացատում…

Տե’ս, վազո~ւմ է նա թևերը բացած,
Եվ սիրուց հարբած ինձ մո’տ է սուրում,
Գալի~ս է էլի…

(Ինչո՞ւ ես լռել
Ասա` …)

Եվ, ի~նչ որ ուներ,
Եվ, ի~նչ որ ունի,
Ի~նչ որ կունենա,-
Իր բախտի ու իր կյանքի հետ միակ
Ինձ զո~հ է բերում…

Ո~ւժ տուր , լսո՞ւմ ես,
Սիրո Աստվա’ծըդ ամենակարող,
Գեթ ա’յս երեկո ասել` ,
Որ չկրկնվի
Նրա տենչա’նքն ու
Իմ տանջա’նքն էլի..