Թ’ե դեպի կյանքը, թե՛ դեպի մարդիկ

Թ’ե դեպի կյանքը, թե՛ դեպի մարդիկ
Շողավոր, պայծառ հավատով զինված
Ես ողջունեցի … և վեհ, գեղեցիկ
Զգացմունքներով սիրտս դղրդաց:

Ես ծուն չոքեցի ալեկոծ կյանքի
Սեղանի առաջ. անվեհեր հոգով
Ոտք դրի ուղին նոր մարգարեի,
Եվ ազատության, վեհության երգով:

Եվ ես գնում եմ նոր, հեռո˜ւ ափեր:
Եվ այս կնճիռներն – չակատիս պսակ,
Անխոս վկա են, որ վիշտ, տանջանքներ
Ես ճաշակել եմ, որպես հաղթանակ …

1891
Էջմիածին