Նահապետ Քուչակ

Խոշ եա՛ր, դու հերի՛ք արա.
քու սիրուդ հոգիս կու քակի.
Արեկ յայլ աշխարհ երթանք,-
այս աշխարհ մեզի չըպիտի.
Երթանք յայն աշխարհ կենանք,
որ անվախ կենանք ալանի.
Քանի՞ տեղս ահով կենանք
ու դողանք, թէ ի՛նչ կու լինի: